Intro
Het verhaal hieronder vertelt hoe ik een pracht van een mens ontmoet heb. Iemand die zijn leven wijdt aan het redden van - wat men zou denken: - 'verloren' kinderen. Hij doet echt goed werk en boekt resultaten met de kinderen.Het is wel een lang verhaal. Hier is zijn website als u een handje wil bijdragen (en niet alles wil lezen, hetgeen begrijpelijk is):
SCREAM
Verhaal
Ik wou enkel maar een kleine nota schrijven hieronder over één van mijn ervaringen in Afrika, nu blijkt het al ne dikke boterham. Waarschijnlijk omdat ik het zo plezant vindt es iets te vertellen over één van mijn bijna-vergeten ervaring. Hier komt ie (effe een pauzetje voor nodig wel, pretty please ?):
Toen ik in Kenya was, in de hoofdstad NAIROBI gevestigd voor business doeleinden (GSM), moest ik soms walgen hoe kleine kinderen (vanaf geboorte soms in handen van een zus of zo) aan de lijm zaten te snuiven in een coca-flesje, geprostitueerd werden of zelf deden om toch maar aan een centje te geraken (om nog meer te snuiven) etc....
Ik had er moeite mee omdat je hun echt niet kon helpen. Als je ze iets gaf, ging dat straight naar de lijm en volgende keer mocht je zeker zijn dat ze al hun zogezegde broertjes en zusjes meehadden en jou achterna wandelden.
Af en toe sprak ik hun aan en redeneerde met hun (als ze niet stoned waren) en sommigen vonden dat heel vreemd: 'Wat doet die ? Wilt die met ons echt spreken?' 'Dat kan niet, wil die vreemde blanken iets van ons misschien ?' .. en na besef dat ik hun gewoon wou zeggen dat het beter kon ... sommigen: 'Hoe zou ik dat moeten doen ?' Er waren wel methoden, maar ik had geen resources.
Maar ik bedoel hier alleen dat sommige van die kinderen er echt bewust uit willen (na ne keer gezegd te hebben dat het echt anders kon want die hebben daar echt geen flauwste benul van. Hoe zou je zelf zijn na vanaf je geboorte stoned en arm te zijn ? En nu gene grote mond, hé! Niemand heeft zichzelf gemaakt!).
Totdat ik een jonge Keniaanse gast (29 jaar), Stephen ontmoette, voelde ik me heel verdrietig. Nog des te meer omdat ik 'toen' echt kluiten verdiende naast hun miezerig bestaan.
Eerst was dit gewoon een beetje babbelen, bleek ne heel intelligente gast te zijn, toen later bleek dat hij actief kinderen ging opzoeken om ze dan in zijn huis te koesteren en ze later (na veel moeite en psychologische druk) of terug met hun ouders verenigde of ze een hoop en kans op toekomst geven (school laten gaan, waarden leren, met gevoelens leren omgaan, ...). Hij doet dit vrijwillig en met steun van donaties (vooral van een Amerikaanse kerk en een Nederlandse religieuze organisatie) die soms heel miniem zijn en me doen verbazen van wat hij hier allemaal mee uitvoert. 't Is dan ook wel ne Keniaan, die kennen de waarde van geld beter dan hier!
Ik heb heel wat gezien! Ik ben soms meegeweest met hem naar de donkere steegjes van Kenya, waar hij echt de kinderen gaat aanspreken waarna ze zich soms de herhaalde en bekende vragen stelde, en uiteindelijk de vraag 'HOE?'! En soms lukt dit om ze dan op vangen en mee naar zijn huis te nemen!
Ik was wel blij dat hij en zijn 'BIG John' bij mij waren toen, want ik was doodsbenauwd (wat een sensatie! Ahum..). Criminaliteit is daar niet enkel iemand aftuigen of ne keer boel maken, maar gewoon keel doorsnijden een dan ne keer in zijn portefeuile kijken.. (Heb ik jullie nooit gezegd dat ik van risico's houd om te leren van alle kulturen op alle niveau's ?)
Een mooi leven, dat heb ik toen ontdekt bij 2 kinderen die ik ginds heb ontmoet. Eén ervan is nu wel Stephen's rechterhand geworden. Beiden waren er even slecht en onbewust aan toe zoals die toestand die ik eerder vermelde.
Tenzij die twee gelukkigen, heeft hij en zijn kinderen (die allemaal vrienden van elkaar zijn natuurlijk) me dus al verteld van enkele rëunies met de ouders die ongelooflijk veel traantjes opwekken bij beide partijen. Eentje, een schatje trouwens (denk toen zo'n 10 jaar), was weer teruggekeerd omdat het bij zijn ouders niet lukte (te arm en geen voedsel en het roepen dat hier soms toe leidt enzo..), maar hij is tenminste niet terug op straat.
Natuurlijk zijn er ook die terug geraken op straat en terug beginnen snuiven enzo, maar ja, je kan enkel maar vechten...
Het aantal en dus de capaciteit van Stephen's resources is misschien bescheiden (zo'n 40 à 100 kinderen afhankelijk van de periode), maar 'beter 1 vogel in de lucht, dan geen hand' zeg ik altijd.
Steven's katholicisme is niet wat ik gewoon ben. Weet u wel, mandjes met geld in de kerk om de priester zijn wijnvoorraad aan te vullen, mode- en prestigeshows na de kerkdienst, priesterlijke jongensliefde, meer traditie dan echte waarden, rijke kerkgebouwen, enorme beelden en schilderijen, kruistochten, ...
Stephen is 100%+ katholiek en staat erop alle kinderen zeer katholiek op te voeden. Het is wel niet het katholicisme dat wij hier kennen (zoals mijn visie, hierboven vermeld, een beetje overdrijvend omschrijft) Bij hem gaat het dus wel over de waarden van naastenliefde etc.. Tja, ons zegt het mij niet zoveel meer, dat katholiek gedoe, maar ik ben zeker dat die jongens daar heel wat liefde en zorgzaamheid leren kennen. Ik denk dat voor sommigen van hun een poortje naar het paradijs zien
Gisteren kwam ik Stephen's website tegen op het internet en ik dacht zo van: Als jullie iets willen doen voor andere mensen, ik wéét dat dezen type hier de zuiverste is die er is en alles wat hij bezit gebruikt voor hun toekomst en misschien ooit het beste is dat je zal tegenkomen. Hier is iets waarvan je zeker weet dat je hulp direct en zonder omwegen via sommige portemonnees, toekomt.
Ik heb dit verhaal dus niet verzonnen, alleen het gedacht al.
De website,
SCREAM met een foto van Stephen, ne gast die me getoond heeft dat er nog prachtige mensen op de wereld bestaan, met 'zijn' kinderen en sommigen rëunies met ouders b.v.... :
- Al die foto's op die site herken ik zo goed; sommige kinderen (meeste wel al weg, gelukkig voor hen) en Stephen's huis etc..., deden effe mijn hart een slag overslaan...)
Aangehecht nog een folder met mogelijkheden om te helpen.
Comments